VIII rozdział

VIII:

Nie można powiedzieć że zapomniałam już o Arii i Hannie ale chciałam zacząc od początku . Arie miałam w sercu i nie chciałam pokazywać tego na zewnątrz a Hanne znałam , wiedziałam ze sobie poradzi w Australii .

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

No i grudzień najbardziej magiczny  miesiąc w roku, tak jak myślałam mama nawet nie zauważyła ze mam tatuaż . Jak kiedyś to mówiłyśmy sobie wszystko, a teraz oddaliłyśmy się od siebie bardzo. Sobota , wstałam zaczęłam czytać Harrego i usłyszałam głos dziadka.

-Emily ? – zawołał

- Tak dziadku! – krzyknęłam ale dziadek nie usłyszał więc zeszłam na dół

- Dziadku co chciałeś ?- spytałam

- O tu jesteś , My z babcią jedziemy na cmentarz. Będziesz w domu cały czas ?

- Nieee idę zaraz na lodowisko z Patrycją a co ?

- A dobrze to baw się dobrze paa- powiedział i pocałował mnie w czoło. Zadzwoniłam do Patrycji żeby potwierdzić wyjście na lodowisko . Umówiłyśmy się na 15 więc miałam godzine na wyszykowanie . Poszłam na górę i sięgnęłam jeszcze do Harrego, tak się zaczytałam ze zapomniałam o spotkaniu z Patrycją zostało mi do niego 15 min . Szybko związałam włosy w koka, ubrałam się i wyszłam . W moją drogę szła już Patrycja .Doszłyśmy już do lodowiska, a na nim zauważyłam Kubę, Elę jego siostrę i Filipa . W Filipie kochała się Patrycja ale nie wiedziała jak do niego zagadzać .

- O patrz masz możliwość pogadania z Filipem – powiedziałam z szyderczym uśmiechem

- haha ale śmieszne , może nie idziemy – odpowiedziała

- weź nie marudź , idziemy !

- o jak się zarumieniłeś- powiedział Filip do Kuby

- Weź się zamknij ! – odpowiedział mu Kuba . Weszłyśmy na lodowisko .

- Hej – powiedziałam razem z Patrycją , a oni nam odpowiedzieli . Patrycja nie za bardzo umiała jeździć tak samo jak Filip więc po myślałam ze ja będę jeździć szybciej żeby oni sobie porozmawiali .

- Emily co tam u ciebie dawno się nie widzieliśmy – spytał Kuba podjeżdżając do mnie

- A nawet dobrze a u Ciebie ? – odpowiedziałam łapiąc go za rękę żeby się nie przewrócić

- ooo zakochana para – krzyczy Ela

- Przepraszam cię za nią a u mnie jakoś leci – odpowiedział

- Ej a nie wiesz może czy Filip lubi Patrycje – spytałam

- Czy lubi ? On za nią szaleje a co ? – odpowiedział

- Hehe a nic to powiedz mu że wzajemnością – odpowiedziałam i uśmiechnęłam się, a w tym czasie usłyszałam dzwonek swojego telefonu

- przepraszam musze odebrać , Mama – powiedziałam do Kuby i zeszłam z lodowiska

- halo

- Emily ? Słuchaj mogłabyś być za pół godziny w domu mamy ci coś ważnego do powiedzenia – powiedziała mama

- Okej ale coś się stało ? – spytałam

- Nieee , nie martw się to do zobaczenia . Nie wiedziałam co mama chce mi powiedzieć więc troszkę się zdenerwowałam, weszłam jeszcze na chwilę na boisko.

- Patrycja ja muszę iśc do domu ale ty zostań , widzę że się dobrze bawisz – powiedziałam

- Niee pójdę – zaczęła mówić ale przerwał jej Kuba

- Zostań ja już idę wiec ja odprowadzę .Będzie bezpieczna nie bój się – powiedział łapiąc mnie za rękę

- No to my już pójdziemy – pożegnaliśmy się i poszliśmy , Ela została jeszcze na lodowisku z koleżanka i jej mamą wiec byliśmy sami

- co się tak trzęsiesz , zimno ci ?- spytał i przytulił mnie do siebie

- niee, po prostu mama zadzwoniła i chce mi cos powiedzieć i nie wiem co o tym myśleć – odpowiedziałam

- będzie dobrze zobaczysz

- wiesz po moich przeżyciach ‘będzie dobrze’ ma już inne znaczenie – odpowiedziałam i mocniej przytuliłam się do Kuby

- no tak przepraszam – pocałował mnie w czoło , doszliśmy już do domu

- trzymaj kciuki- powiedziałam i pocałowałam go w policzek . Weszłam do domy, tam już czekała na mnie mama i Stefan . Teraz już miałam tylko nadzieje ze nie chcą mi powiedzieć ze chcą wziąć ślub , chyba bym nie wytrzymała jeszcze tego .

- hej co chiałas mi powiedzieć – spytałam się

- dzień dobry ,najpierw powiedz co u Ciebie

- Mamoo powiedz że bierzecie ślub i nie przeciągaj ! – odpowiedziałam ze złością

- nie chcemy się pobrać i nie bądź taka złośliwa , chciałam ci powiedzieć że przeprowadzamy się do Stefana to tylko kawałek dalej

- co ? ja się nigdzie nie przeprowadzam zostaje z babcia bo ona w odróżnieniu od ciebie ma dla mnie czas ! – wykrzyknęłam i pobiegłam do pokoju, a tam zaczęłam płakać .Przyszła do mnie babcia i powiedziała ze na nią i dziadka zawsze mogę liczyć i u nich zostać . Później przyszła mama i powiedziała ze jak jeszcze nie jestem gotowa to nie musimy się przeprowadzac ale że ona jest szczęśliwa i musze zaakceptować Stefana .